Μια αναλαμπή ελπίδας: Πώς μια συσκευή έσωσε τη ζωή ενός χιονιστή

Τι συνέβη;

Ξεκινήσαμε στις 9:20 π.μ., γεμάτοι ενθουσιασμό και υπόσχεση περιπέτειας.
Καθώς ετοιμαζόμασταν να ξεκινήσουμε την αποστολή μας στο snowkiting, τα walkie-talkies μας δεν λειτουργούσαν, με αποτέλεσμα να αποσυνδεθούμε από την επικοινωνία.
Παρά αυτή την αποτυχία, παραμείναμε ενθουσιασμένοι, αφήνοντας πίσω τις ελαττωματικές συσκευές καθώς ξεκινούσαμε από το Finse – μια απόφαση που θα μπορούσε να είχε αλλάξει την πορεία της διάσωσης όταν σώθηκε η ζωή μου.
Συναντώντας τον Mika και έναν άλλο kiter εξοπλισμένο με χαρταετό 8m2, μας καθησύχασε η προετοιμασία τους και αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους.
Η έλλειψη ανέμου στην αρχή του ταξιδιού μας φαινόταν ασήμαντη, αλλά δεν υποπτευόμασταν ότι η φύση μας επιφύλασσε περισσότερα.
Καθώς ετοιμάζαμε τον εξοπλισμό μας και ετοιμαζόμασταν για απογείωση, μια στιγμή αμφιβολίας μπήκε όταν ο αέρας άρχισε απροσδόκητα να δυναμώνει.
Ωστόσο, με τον Corrado στο προβάδισμα, το GPS του να παρέχει μια ένδειξη κατεύθυνσης εν μέσω της αβεβαιότητας, συνεχίσαμε.
Εγώ, ερχόμενος από πίσω, φρόντισα να μείνουμε στο πλάνο μας να μείνουμε μαζί.
Ο άνεμος, στην αρχή ένα ελαφρύ αεράκι, γρήγορα αποδείχτηκε φίλος και εχθρός καθώς δυνάμωνε, παρασύροντάς μας ενώ δοκίμαζε την αποφασιστικότητά μας.
Παρά τις προκλήσεις που δημιουργούνται από τις κυμαινόμενες συνθήκες ανέμου, συνεχίσαμε για άλλη μια φορά να επιμείνουμε, τροφοδοτούμενοι από την αποφασιστικότητά μας να κατακτήσουμε τα στοιχεία.
Γύρω στις 10:20 π.μ., μέσα σε ένα μαγευτικό τοπίο χιονισμένου εδάφους και ιλιγγιώδεις παγετώνες, έγινε η καταστροφή.
Καθώς πάλευα με τους ταραχώδεις ανέμους, προσπαθώντας να διατηρήσω τον έλεγχο του χαρταετού μου, μια αίσθηση επείγοντος με κυρίευσε.
Ξαφνικά, μια βίαιη ριπή με χτύπησε στο έδαφος, αποπροσανατολισμένο και τραυματισμένο, με το σώμα μου χτυπημένο από τα στοιχεία.
Το κομμάτι GPS μου έδειξε μια ευθεία γραμμή για 200 μέτρα.
Πρέπει να κατέληξα όχι πολύ μακριά από τον 3ο χαρταετό, Baptiste.
Έδειχνε επίσης ακινησία, οπότε πρέπει να ήμουν αναίσθητος για περίπου ένα ή τρία λεπτά.
Σηκώθηκα τρεκλίζοντας, τα σκι μου έλειπαν και το φτερό μου κάτω, κηλίδες αίματος παντού.
Καμία ανάμνηση του σοκ.
Τότε συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει αρκετά δόντια και άρχισα να τα ψάχνω στο χιόνι, αλλά μάταια.
Αφού με μετέφεραν για 200 μέτρα, έφτασα δίπλα στον Baptiste.
Όταν σταμάτησε, δίπλωσε τα 8μ2 του για να βγάλει τα 4 του όταν με είδε να φωνάζω για βοήθεια.
Όταν με εντυπωσίασε, η έκφραση του προσώπου του άλλαξε γρήγορα σε φόβο (μετά κατάλαβα λίγο περισσότερο τη σοβαρότητα της κατάστασης).
Με βοήθησε να ανακτήσω το φτερό μου και καθώς άρχισε να γίνεται θύελλα και παγώνει, αρχίσαμε να ψάχνουμε για καταφύγιο.
Βρήκαμε έναν βράχο ύψους 1 μέτρου με μια τρύπα πίσω του και άρχισε να σκάβει έναν τοίχο με τα φτυάρια χιονιού, ενώ καλούσε συνεχώς σε βοήθεια – χωρίς επιτυχία.
Συνεχίσαμε να καλούμε για βοήθεια για περίπου μία ώρα προτού καταλάβουμε ότι είχα πάνω μου το φάρο του rescueMe PLB1, το οποίο στη συνέχεια ενεργοποίησα γύρω στις 11 π.μ.
Αυτό έστειλε ένα σήμα GPS της τοποθεσίας μου στις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Η ελπίδα μας σιγά-σιγά δυνάμωσε με την πάροδο του χρόνου καθώς άλλα μέλη της ομάδας μας άρχισαν να μας βρίσκουν, να προσφέρουν βοήθεια και να παρέχουν την απαραίτητη υποστήριξη.
Μαζί καταφύγαμε πίσω από μια βραχώδη επιφάνεια, προφυλαγμένοι από το τσουχτερό κρύο και αξιολογώντας την έκταση των τραυματισμών που υπέστησαν. Ο Corrado ξεκίνησε μια τολμηρή αποστολή για να αναζητήσει βοήθεια, αποφασισμένος να διασφαλίσει την ασφαλή επιστροφή μας.
Στις 12:20 μ.μ., το μακρινό drone ενός ελικοπτέρου σηματοδότησε μια καμπή στη δοκιμασία μας.
Καθώς το κίτρινο αεροπλάνο κατέβαινε, ένα αίσθημα ανακούφισης με πλημμύρισε, γνωρίζοντας ότι η βοήθεια είχε επιτέλους φτάσει.
Δεμένος και περιτριγυρισμένος από αβεβαιότητα, κρατήθηκα σφιχτά καθώς μας μετέφεραν με αεροπλάνο στο Geilo, όπου με περίμεναν ιατρική βοήθεια και ασφάλεια.
Χάρη στην ενεργοποίηση του φάρου μου, η μητέρα μου ενημερώθηκε για το περιστατικό από το Search & Rescue για επαλήθευση.
Αν και ενημερωνόταν τακτικά για την κατάστασή μου, υπήρχαν στιγμές που έπρεπε να υπομείνει μεγάλες περιόδους χωρίς κανένα νέο.
Γύρω στις 12:57, ενώ ήμουν στο ελικόπτερο, μπόρεσα τελικά να επικοινωνήσω μαζί της και να της εξηγήσω τι είχε συμβεί.
Στις 2:00 μ.μ. φτάσαμε στο νοσοκομείο, όπου εκπαιδευμένοι επαγγελματίες γιατρούς περιποιήθηκαν τα τραύματά μου με προσοχή και συμπόνια.
Έκαναν σάρωση στο σώμα μου και αποκάλυψαν ότι είχα κάταγμα μύτης και γνάθου, ραγισμένη υπερώα, 4 πάνω δόντια χτυπημένα (κοπτήρες) και ένα σπασμένο, το οποίο επίσης θα αφαιρούσαν.
Διάστρεμμα γόνατος, αλλά οι χιαστοί σύνδεσμοι θα γλιτώσουν από θαύμα, όπως λέει η μαγνητική τομογραφία.
Μεγάλο αιμάτωμα σε όλο το μήκος του αριστερού αντιβραχίου, άσχημα γρατσουνισμένο.
Παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης, υπήρχε άνεση στο να γνωρίζει κανείς ότι η βοήθεια είχε φτάσει εγκαίρως, μια απόδειξη της δύναμης της ομαδικής εργασίας σε περιόδους κρίσης.
Καθώς προχωρούσε η μέρα, με κάθε ώρα που περνούσε, θυμόμουν την ευθραυστότητα της ζωής.
Παρά τις προκλήσεις και τις αβεβαιότητες που μας συνάντησαν, βγήκα από τη δοκιμασία με μια νέα εκτίμηση για τους δεσμούς της φιλίας, τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος και τη σημασία της ετοιμότητας για την ασφάλεια.
Σας ευχαριστούμε Ocean Signal.

Λέξεις σοφίας

Να είστε προσεκτικοί με όποιον πάτε στο βουνό με…

Σας ευχαριστούμε τη σημείωση στην ομάδα σήματος των ωκεανών

Ευχαριστώ για το beacon, χωρίς αυτό θα ήταν πολύ χειρότερα