Survivor Story
Een sprankje hoop: hoe een apparaat het leven van een snowkiter redde
Op 24 juni keerde ik terug naar Holyhead na een overnachting in Dulas Bay, Anglesey, aan boord van mijn 8-meter lange jacht. De wind waaide met een constante kracht 5 uit het noordwesten, met af en toe wat sterkere windstoten. De sterke getijdenstroom was gunstig voor mijn voortgang.
Toen ik The Skerries naderde, werd het me duidelijk dat de combinatie van wind en vloed me ervan zou weerhouden om veilig buiten de eilanden te varen. Ik besloot bakboord te nemen en de binnendoorgang tussen The Skerries en het vasteland te nemen – een route die ik eerder had gebruikt, zij het voorzichtig.
Ongeveer een mijl ten zuiden van The Skerries klonk er plotseling een harde knal. Het jacht begon hevig onder me te beuken. Later hoorde ik dat ik op een ondergelopen rots was gestuit. Binnen minder dan een minuut was de mast overboord gesprongen en besefte ik dat ik in ernstige problemen zat.
Ik deed meteen een Mayday-oproep op mijn vaste marifoon en activeerde mijn BPIRB. Deze werd op de cockpitstoel naast mijn reddingsvlot geplaatst. Het water in de romp steeg al snel, dus ik ging nog een laatste keer naar de kajuit om mijn handmarifoon te pakken. Toen ik terugkwam in de cockpit, sloeg een brekende golf over de achtersteven en spoelde zowel het reddingsvlot als de EPIRB de zee in.
Even later zonk het jacht volledig en zonk onder me. Ik lag nu in het water. Ik blies mijn reddingsvest op en probeerde kalm te blijven. De zee was ruw, met regelmatig golven die over me heen sloegen. Ik schat dat het niet meer dan vier minuten duurde tussen de eerste klap en het totale verlies van het jacht.
Terwijl ik in het water lag, luisterde ik naar mijn draagbare marifoon en hoorde de bevestiging dat een helikopter, samen met de kust- en all-weather reddingsboten uit Holyhead, op weg waren naar mijn laatst gemelde positie. Kort daarna hoorde ik een andere transmissie die bevestigde dat het reddingsteam het signaal van mijn EPIRB had opgepikt.
De reddingshelikopter arriveerde al snel, lokaliseerde me snel en stuurde de kustreddingsboot (ILB) naar mijn positie. De bemanning van de ILB trok me aan boord. Ik lag toen al ongeveer 30 minuten in het water. Het was koud, trilde en begon tekenen van onderkoeling te vertonen.
De bemanning bracht me over naar de all-weather reddingsboot (ALB), en kort daarna hees de helikopterbemanning me aan boord voor evacuatie. Vervolgens vlogen ze me rechtstreeks naar het ziekenhuis in Bangor voor behandeling en herstel.
Overweeg om een VHF-antenne op een andere plaats dan de mast te monteren.
Hoewel ik er zeker van ben dat de reddingsboten me uiteindelijk wel gevonden zouden hebben, zorgde het signaal van mijn EPIRB ervoor dat ze me veel sneller konden vinden en ik minder tijd in het water doorbracht dan anders het geval zou zijn geweest.
Survivor Story
Een sprankje hoop: hoe een apparaat het leven van een snowkiter redde
Survivor Story
Hoe een PLB1 Personal Locator Beacon mijn leven redde tijdens een afgelegen visreis
Survivor Story
Bergredding: hoe een PLB en teamwork een leven redden tijdens de zwaarste offroad marathon van Nieuw-Zeeland