EENZAME ZEEMAN OVERLEEFT ACHT UUR UUR durende beproeving NA HET ACTIVEREN VAN Ocean Signals rescueME PLB1

What happened?

Terwijl ik uitkeek over de wateren voor de kust van het Noordelijk Territorium van Australië, kon ik niet anders dan vol bewondering kijken naar de kracht en onvoorspelbaarheid van de zee.

Mijn naam is Nigel. Ik ben een expat die in Southampton is geboren en een fervent solozeiler is. Onlangs raakte ik verstrikt in een aangrijpend verhaal over overleving, dat voor altijd het belang van paraatheid en de veerkracht van de menselijke geest zal bevestigen.

Op een noodlottige dag, na een slopende nacht vol elektrische stormen en windstoten van meer dan 40 knopen, zeilde ik verder op mijn geliefde Duncanson 34, de ‘Bison’, over de beroemde Arafurazee. Mijn bestemming was het schiereiland Gove, slechts een tussenstop op mijn terugreis naar Cairns. Ik had geen idee dat Moeder Natuur andere plannen voor mij had. De genadeloze golven sloegen op mijn jacht in, waardoor het schip op zijn kop werd gegooid en ik in een oogwenk in het woelige water belandde.

Ik klampte me vast aan de zijkant van mijn schip, alsof ik dood was. Eén verkeerde beweging zou mijn ondergang betekenen. Met mijn hoofd onder water en de ijzige greep van de zee die me dreigde mee te sleuren, pakte ik mijn vertrouwde haakmes en sneed de lijn door waarmee ik aan de boot vastzat. Ik was vrij, maar de uitdagingen begonnen pas net. Terwijl mijn hart bonsde en de adrenaline door mijn aderen stroomde, activeerde ik de Ocean Signal rescueME PLB1, mijn baken van hoop dat aan mijn reddingsvest was bevestigd.

Acht lange uren gingen voorbij, terwijl de uitgestrektheid van de Arafurazee zich eindeloos om mij heen uitstrekte. Toen ontving de Australian Maritime Safety Authority (AMSA) de waarschuwing van het baken en werd mijn noodsignaal gelokaliseerd op bijna 93 kilometer ten noordoosten van het afgelegen stadje Nhulunbuy. De politie van Darwin werd gewaarschuwd en werkte met onverminderde toewijding samen met de waterpolitie van Nhulunbuy om een ​​vaartuig klaar te maken voor mijn redding. Een SAR Challenger-vliegtuig uit Cairns, Queensland, vloog over ons heen, op weg naar mijn 121,5 MHz-baken.

Het was een ongelofelijke prestatie toen de bemanning van AMSA een reddingsvlot uit het vliegtuig haalde, slechts enkele meters van de plek waar ik in het water dreef. De radio kraakte en ik voelde opluchting toen ze contact maakten. Het was een primeur: nog nooit was een alleenreizende zeeman gered door een reddingsvlot in de lucht. Vijf uur na mijn eerste waarneming arriveerde het politieschip met drie bemanningsleden aan boord. Uitgeput, uitgedroogd en met twee gebroken ribben als gevolg van de storm van de vorige nacht, was ik eindelijk op weg naar het Gove District Hospital.

Mijn jacht, de ‘Bison’, werd later geborgen door vrienden in Nhulunbuy, maar wat mijn hart echt verwarmde, was de veiligheid van mijn trouwe kat, Stinky, die al meer dan 15 jaar mijn trouwe zeilpartner was.

Als ik terugdenk aan het incident van 4 januari, kan ik niet anders dan bedenken hoe belangrijk het is om goed voorbereid te zijn en te weten hoe je je veiligheidsuitrusting moet gebruiken in noodsituaties. Het werd puur instinct, van het gebruiken van mijn haakmes om mijn reddingsvest perfect te laten passen tot het lokaliseren en activeren van de PLB. De zee, met haar grillige temperament, leert ons dat er geen tweede kans bestaat. Of je gaat voorbereid de zee op, of je wordt een statistiek.

Words of wisdom

Thank you note to the Ocean Signal team