PLB-redding in het Kaweka-gebergte

What happened?

Op 13 oktober kwam een ​​groep van de Nga Tapuwae o Taneatua Tramping Club in Whakatane aan het einde van de weg aan bij de ”  Te Puia-lodge  »  ; een hut in de Kaweka Ranges, landinwaarts van Napier.

Ik, een 72-jarige man en vaste wandelaar, was onderdeel van de groep en droeg een rugzak van 14 kg, waarin zich een kleine tent en mijn RescueME PLB1 bevonden. Ik had deze rugzak voor drie dagen wandelen bij me.

Nadat ze bij de hut waren aangekomen en zich op hun gemak hadden gevoeld, liepen een aantal van hen naar de nabijgelegen warmwaterbronnen om te baden. Ik liep wat rond in de algemene richting om foto’s te maken (een hobby van mij) voordat ik terugkeerde naar de hut voor het avondeten.

Kort daarna, vroeg in de avond, gebeurde het dat ik even het bewustzijn verloor. Anderen in onze groep zeiden dat ik er grijs en bezweet uitzag, symptomen die vaak worden geassocieerd met hartproblemen. Het incident was voorbij en ik herstelde snel, dus werd er geen verdere actie ondernomen. De verpleegster in onze groep bleef de hele nacht met haar zaklamp in mijn gezicht schijnen om te kijken of het nog steeds goed met me ging.

De volgende ochtend moesten we een behoorlijk steile klim maken naar de volgende hut. Gezien mijn incident overwoog ik om de makkelijkste route terug naar de parkeerplaats te nemen, samen met een van de groepsleden die vriendelijk genoeg was om mij te vergezellen. Toen voelde ik mij weer even niet lekker.

Onze verpleegster moedigde ons ten zeerste aan om de PLB te activeren, omdat we er rekening mee hielden dat de toegang voor helikopters via een van de routes veel lastiger zou zijn dan via de hut met de open ruimte ervoor.

Eén van de groepsleden activeerde mijn PLB en legde deze op een bankje voor de hut. Iets meer dan een half uur later vloog er een helikopter de vallei in en landde voor de hut. De paramedicus aan boord onderzocht mij om te zien of er onmiddellijke behandeling nodig was (dat was niet het geval). Daarna werd ik met mijn tas in de helikopter geladen en naar het ziekenhuis van Taupo gebracht, dat op iets meer dan een half uur rijden lag.

Er werden nog meer tests uitgevoerd, maar gelukkig was er geen reden tot paniek. Ik werd achtergelaten onder de hoede van mijn opgeluchte vrouw, die vanuit Whakatane naar de andere kant van de wereld was gekomen.

Het reddingscoördinatiecentrum heeft fantastisch werk geleverd door haar op de hoogte te houden van wat er gebeurde. Zodra ze het hoorden vanuit de helikopter, lieten ze haar meteen weten dat het om een ​​incident van graad 3 (niet levensbedreigend) ging waarbij ik betrokken was, en niet iemand anders uit de groep.

Het was weliswaar een kleine schrik, maar het had veel erger kunnen aflopen. De oefening liet mij opnieuw zien hoe effectief de service is en hoe belangrijk het is om een ​​PLB bij je te dragen als je niet in de bewoonde wereld bent.

Words of wisdom

Thank you note to the Ocean Signal team